As Verbas Ceibes
Queda inagurado oficialmente o meu novo blog, espero actualizalo alómenos un pouco máis ca este...
As Verbas Ceibes: Un espazo de literatura poética onde tentarei plasmar os que considero obras maestras do mundo da poesía, e tamén (na maioría dos casos) creación propia do que pode ser ás veces un atentado á poesía pero que me axuda en momentos de indecisión vital como pode ser o actual.
Espero que vos guste.
Novo Blog
Sen noticias nen ideas para este Espiroblog, creo que un caderno de bitácora virtual servirá de musa para cubrir carencias de expresión poética dun servidor (supoño que a falta de Fotolog). A temática: Poesía e fotografía dun simpe afecionado.
Próximamente nos seus monitores!
Alejandra Pizarnik
Existe unha autora que me transmite o que outros autores non son capaces... tropecei con ela de casualidade, nunha biblioteca da zona vella de Compostela... só un par de frases suas chegaron para seguir querendo máis dela. O posterior coñecemento de que Alicia e outras persoas a coñecían fixo que aínda tivese máis ansias das súas palabras... La jaula:
Afuera hay sol.
No es más que un sol
pero los hombres lo miran
y después cantan.
Yo no sé del sol.
Yo sé la melodía del ángel
y el sermón caliente
del último viento.
Sé gritar hasta el alba
cuando la muerte se posa desnuda
en mi sombra.
Yo lloro debajo de mi nombre.
Yo agito pañuelos en la noche y barcos sedientos de realidad
bailan conmigo.
Yo oculto clavos
para escarnecer a mis sueños enfermos.
Afuera hay sol.
Yo me visto de cenizas
Alejandra Pizarnik
